Αζωοσπερμία
Σημαίνει αίμα στα ούρα. Χωρίζεται σε δύο τύπους:  την μακροσκοπική αιματουρία ,όταν δηλαδή βλέπουμε κόκκινα ούρα (εδώ δεν πρέπει να μπερδευτούμε αν τα ούρα μας έχουν βαφτεί κόκκινα από  χρωστικές π.χ. αν έχουμε φάει παντζάρια) και την μικροσκοπική αιματουρία ,όταν η ποσότητα του αίματος είναι μικρή και δεν την διακρίνουμε με το μάτι αλλά φαίνεται στο μικροσκόπιο ,δηλαδή στην γενική εξέταση ούρων. Η αιματουρία μπορεί να οφείλεται σε διάφορους παράγοντες ,από εντελώς καλοήθεις καταστάσεις έως πολύ σοβαρές εξεργασίες. Για το λόγο αυτό χρειάζεται πάντα προσεκτικό διαγνωστικό έλεγχο.

Αιμοσπερμία
Σημαίνει αίμα στο σπέρμα, δηλαδή στο υγρό της εκσπερμάτισης. Παρότι είναι ένα σύμπτωμα που συνήθως δημιουργεί μεγάλη ανησυχία στον πάσχοντα και χρειάζεται διαγνωστικό έλεγχο και ενδεχομένως την κατάλληλη θεραπεία, εντούτοις στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων οφείλεται σε καλοήθη αίτια.

Αζωοσπερμία
Ονομάζουμε την απουσία σπερματοζωαρίων στο σπέρμα. Μπορεί να οφείλεται στην αδυναμία παραγωγής τους από τους όρχεις (μη αποφρακτική αζωοσπερμία) ή την απόφραξη της εκφορητικής σπερματικής οδού σε οποιοδήποτε σημείο της (αποφρακτική αζωοσπερμία) . Ο διαγνωστικός έλεγχος αποσκοπεί στην ανεύρεση του αιτίου που την προκαλεί και η αντιμετώπιση της ποικίλει ανάλογα του είδους της.

Ασθενοσπερμία
Ονομάζουμε τον περιορισμό της φυσιολογικής κινητικότητας των σπερματοζωαρίων. Αποτελεί έναν από τους παράγοντες που μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα στην γονιμότητα, δηλαδή της ικανότητας του σπέρματος για γονιμοποίηση. Ένα σύνηθες αίτιο ασθενοσπερμίας είναι η κιρσοκήλη.

Δακτυλική εξέταση
Η δακτυλική εξέταση είναι μια ιατρική εξέταση που χρησιμοποιείται για να ελεγχθεί κλινικά ο προστάτης στους άνδρες. Ο προστάτης είναι ένας μικρός αδένας που βρίσκεται κάτω από την ουροδόχο κύστη των ανδρών και παράγει το προστατικό υγρό το οποίο αποτελεί ένα από τα συστατικά του υγρού της εκσπερμάτισης. Κατά την εξέταση, ο γιατρός εισάγει τον δάκτυλό του με γάντι και λιπαντικό στον πρωκτό του ασθενούς για να αξιολογήσει την κατάσταση του αδένα. Παρόλο που ορισμένοι ασθενείς ενδέχεται να νιώθουν άβολα με την δακτυλική εξέταση, είναι πολύτιμη για την διατήρηση της καλής υγείας και την έγκαιρη ανίχνευση πιθανών προβλημάτων του προστάτη. Συνίσταται από την ηλικία των 50 ετών στα πλαίσια του προληπτικού ελέγχου του καρκίνου του προστάτη μαζί με την εξέταση του ειδικού προστατικού αντιγόνου (PSA) στο αίμα.  Ωστόσο για άνδρες με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου προστάτη, όπως το θετικό οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του προστάτη, η δακτυλική εξέταση μπορεί να ξεκινήσει νωρίτερα, συνήθως από την ηλικία των 45 ετών. Φυσικά, ανάλογα με το πρόβλημα του ασθενούς, ο γιατρός ενδέχεται να ζητήσει την εξέταση και σε μικρότερες ηλικίες.

Διουρηθρική
Αναφέρεται στις ενδοσκοπικές χειρουργικές επεμβάσεις του κατώτερου ουροποιητικού σε άνδρες και γυναίκες, δηλαδή σε αυτές που πραγματοποιούνται χωρίς καμία χειρουργική τομή. Οι συνηθέστερες επεμβάσεις που πραγματοποιούνται διουρηθρικά είναι η διουρηθρική εκτομή όγκων ουροδόχου κύστης, η διουρηθρική προστατεκτομή, η διουρηθρική κυστεολιθοτριψία, η διουρηθρική αντιμετώπιση των στενωμάτων της ουρήθρας ,των εκκολπωμάτων της κύστης και άλλων σπανιότερων παθήσεων. 

Εκκόλπωμα (κύστης)
Εκκόλπωμα είναι μια σακοειδής διεύρυνση που προβάλλει προς τα έξω του τοιχώματος ενός κοίλου οργάνου (π.χ. ουροδόχος κύστη) ή ενός σωλήνα (π.χ. έντερο, οισοφάγος κ.λ.π). Μπορεί να είναι συγγενές, δηλαδή να γεννηθήκαμε με τοιχωματική βλάβη στη περιοχή του εκκολπώματος ή επίκτητο , δηλαδή να δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια της ζωής μας . Στη δεύτερη περίπτωση βασικό ρόλο παίζει η αυξημένη ενδοκοιλοτική ή ενδοαυλική πίεση που προκαλείται από διάφορους λόγους. Η συχνότερη θέση εκκολπωμάτων στο ουροποιητικό σύστημα είναι η ουροδόχος κύστη.  Τα εκκολπώματα της κύστης θεραπεύονται ανάλογα με το μέγεθος ,τη θέση τους και  τα συμπτώματα ή τις επιπλοκές που δημιουργούν. Η θεραπεία τους μπορεί να είναι ενδοσκοπική ή με ανοικτό ή λαπαροσκοπικό χειρουργείο.

Επιδιδυμίτιδα
Φλεγμονή της επιδιδυμίδας, συνήθως μικροβιακή και απότοκος συνυπάρχουσας ουρολοίμωξης.  Μπορεί να έχει θορυβώδη εικόνα με έντονο οίδημα (πρήξιμο) και πόνο του όρχι, συνοδευόμενη πολλές φορές και με πυρετό. Σε περίπτωση καθυστερημένης διάγνωσης μπορεί η φλεγμονή να επεκταθεί και στον όρχι ,οπότε μιλάμε για ορχεοεπιδιδυμίτιδα που είναι κλινικά βαρύτερης μορφής λοίμωξη.

Έρπης
Ο έρπης μπορεί να εκδηλωθεί ως λοίμωξη που προκαλείται από ιό του έρπητα, ωστόσο ο ιός ενδέχεται να βρίσκεται στον οργανισμό του ατόμου, χωρίς το άτομο να παρουσιάζει συμπτώματα ή να το γνωρίζει καν. Μπορεί να προσβάλλει διάφορα μέρη του σώματος, συμπεριλαμβανομένου και του ουροποιογεννητικού συστήματος (έρπης γεννητικών οργάνων-γεννητικός έρπης). Σε αυτή την περίπτωση, οι πιο συνηθισμένες περιοχές εντόπισης  είναι η βάλανος,η ακροποσθία ,και ο κορμός του πέους στους άνδρες και το αιδοίο στις γυναίκες. Μπορεί να είναι ασυμπτωματικός. Τα συνηθέστερα συμπτώματα είναι το εξάνθημα, οι φουσκάλες που εξελίσσονται σε ελκώδεις πληγές, ο πόνος ή το αίσθημα καύσου/κνησμού στην προσβληθείσα περιοχή και το πρήξιμο ή η ευαισθησία των βουβωνικών. λεμφαδένων . Ο έρπης αντιμετωπίζεται με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή και τα συμπτώματά του εξαλείφονται πλήρως. Η λοίμωξη από έρπη είναι μεταδοτική και μπορεί να περάσει από ένα άτομο σε άλλο μέσω στενής επαφής, συμπεριλαμβανομένου του φιλιού ή της σεξουαλικής επαφής. Σε περίπτωση συμπτωμάτων, απευθυνθείτε αμέσως στον γιατρό σας.

Εκσπερμάτιση
Η εκσπερμάτιση αφορά τον μηχανισμό με τον οποίο απελευθερώνεται το σπέρμα από το ανδρικό αναπαραγωγικό σύστημα. Συνήθως, αλλά όχι απαραίτητα, συνοδεύεται από οργασμό. Είναι το τελικό στάδιο της ανδρικής σεξουαλικής διέγερσης, ενώ μπορεί να συμβεί αυθόρμητα κατά τη διάρκεια του ύπνου, γεγονός απολύτως φυσιολογικό. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η εκσπερμάτιση μπορεί να είναι πρόωρη, επώδυνη ή παλίνδρομη. Πρόωρη θεωρείται η πολύ γρήγορη εκσπερμάτιση, πριν τον επιθυμητό χρόνο ή χωρίς κανέναν έλεγχο στη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης. Οι αιτίες της μπορεί να είναι ψυχολογικές, φυσιολογικές ή οργανικές. Ως επώδυνη εκσπερμάτιση περιγράφεται η κατάσταση κατά την οποία ο άνδρας αισθάνεται πόνο ή αίσθημα καψίματος κατά τη διάρκεια της εκσπερμάτισης ή μετά από αυτήν. Διάφοροι παράγοντες όπως και η έντονη σεξουαλική πράξη, μπορούν να ευθύνονται για την επώδυνη εκσπερμάτιση. Τέλος, η παλίνδρομη εκσπερμάτιση είναι μια κατάσταση κατά την οποία το σπέρμα αντί να απελευθερώνεται προς τα μπρος μέσω της ουρήθρας, προωθείται προς τα πίσω και εισέρχεται στην ουροδόχο κύστη και αποβάλλεται μετά με την ούρηση. Η παλίνδρομη εκσπερμάτιση αποτελεί ένα συχνό επακόλουθο, φαρμακευτικών ή χειρουργικών θεραπειών της καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη. Το αίσθημα της εκσπερμάτισης και του οργασμού δεν επηρεάζεται κατά την παλίνδρομη εκσπερμάτιση.

Εκτροπή ούρων (μετά από κυστεκτομή)
Με τον όρο «εκτροπή ούρων» αναφερόμαστε στις επεμβάσεις που κάνουμε όταν χρειάζεται μόνιμα ή προσωρινά να εκτρέψουμε την φυσική πορεία των ούρων από το σημείο παραγωγής τους, δηλαδή τους νεφρούς (π.χ. τοποθέτηση νεφροστομίας), ή από κάποιο σημείο στην μετέπειτα πορεία τους , δηλαδή τους ουρητήρες και την ουροδόχο κύστη.  Μετά από κυστεκτομή η εκτροπή ούρων είναι επιβεβλημένη, αφού η ουροδόχος κύστη έχει αφαιρεθεί. Συνεπώς οι επεμβάσεις εκτροπής ούρων αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της κυστεκτομής. Για λόγους ευκολίας θα έλεγα ότι οι εκτροπές ούρων μετά από κυστεκτομή χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες. Σε αυτές που απαιτούν να γίνει επέμβαση στο έντερο (εντερεκτομή) και σε αυτές που δεν απαιτούν επέμβαση του εντέρου. Ο λόγος για τον διαχωρισμό αυτό είναι εύλογος διότι στην πρώτη περίπτωση ή κυστεκτομή επιβαρύνεται με μία επέμβαση εντέρου και όλες τις μετεγχειρητικές συνέπειες που μπορεί αυτή να έχει. Η συχνότερη εκτροπή χωρίς την χρήση εντέρου είναι οι ουρητηροστομίες , δηλαδή η διεκβολή των ουρητήρων απ’ ευθείας στο δέρμα σε μία ή δύο στομίες, ανάλογα τις ανατομικές ιδιαιτερότητες του ασθενούς. Το μειονέκτημα των ουρητηροστομιών είναι η ανάγκη τοποθέτησης ουρητηρικών stents (pig tail) τα οποία χρειάζονται να αλλάζονται κάθε 3-6 μήνες εφ’ όρου ζωής και η αυξημένη πιθανότητα ουρολοιμώξεων σε σχέση με τις άλλες εκτροπές. Το πλεονέκτημα των ουρητηροστομιών είναι το γεγονός ότι η κυστεκτομή δεν επιβαρύνεται με εντερεκτομή, συνεπώς είναι διεγχειρητικά και μετεγχειρητικά απλούστερη και ελαφρύτερη επέμβαση. Οι συχνότερες επεμβάσεις εκτροπής με χρήση εντέρου είναι η ουρητηροειλεοδερμοστομία ( Bricker) και οι εγκρατείς εντεροκύστες που δεν απαιτούν τη χρήση στομίας (δηλαδή να φέρουμε σάκο ουροστομίας) . Από την τελευταία κατηγορία αυτή που γίνεται συχνότερα είναι η ορθότοπη εγκρατής ειλεοκύστη, επέμβαση κατά την οποία η νεοκύστη ,δηλαδή η κατασκευασμένη νέα εντεροκύστη, αναστομώνεται (ενώνεται) με την ουρήθρα, με αποτέλεσμα ο ασθενής να μπορεί να ουρεί δια της φυσικής οδού χωρίς να έχει την ανάγκη να φέρει εξωτερικό σάκο ουροστομίας. Η επέμβαση αυτή γίνεται σε άνδρες και γυναίκες εφ΄ όσον πληρούν συγκεκριμένα κριτήρια. Είναι σύνθετες και πολύπλοκες επεμβάσεις και απαιτούν επαρκή εμπειρία από την πλευρά του ιατρού και υπομονή και πειθαρχεία από την πλευρά του ασθενούς προκειμένου να εκπαιδεύσει και να ελέγξει την νεοκύστη του ώστε να πετύχει τον έλεγχο της και την εγκράτεια των ούρων

Κάμψη πέους
Η κάμψη του πέους αναφέρεται σε μια παροδική ή μόνιμη ανωμαλία κατά την οποία το πέος καμπυλώνεται ή κάμπτεται σε μια μη φυσιολογική κατεύθυνση. Η νόσος Peyronie ,δηλαδή ο σχηματισμός ουλώδους ιστού στα στυτικά σώματα του πέους (τα σηραγγώδη σώματα), είναι η συχνότερη αιτία της κάμψης του πέους. Η θεραπεία της εξαρτάται από τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων και την επίδραση που έχουν στη στύση , την σεξουαλική λειτουργία και την ποιότητα ζωής. Μπορεί να είναι συντηρητική (φάρμακα από το στόμα, ενέσιμα, κρουστικά κύματα) ή χειρουργική.

Κιρσοκήλη
Η κιρσοκήλη είναι η διάταση των φλεβών του όρχι. Λόγω συγκεκριμένων ανατομικών συνθηκών παρατηρείται συνήθως στον αριστερό όρχι , στο 90% των περιπτώσεων.  Η κιρσοκήλη μπορεί να είναι εντελώς ασυμπτωματική ή να προκαλεί συμπτώματα όπως πόνο ή αίσθημα βάρους στον όρχι. Αυτό οφείλεται βασικά στο μέγεθός της διάτασης των φλεβών που υπάρχει. Η κιρσοκήλη μπορεί να επηρεάσει την ποιότητα των σπερματοζωαρίων και αποτελεί έναν συχνό λόγο ανδρικής υπογονιμότητας. Για το λόγο αυτό εκτός από το ιστορικό, την κλινική εξέταση και το υπερηχογράφημα με triplex οσχέου, είναι απαραίτητος και ο έλεγχος του σπέρματος με ένα σπερμοδιάγραμμα .Η θεραπεία της είναι χειρουργική και στην πλειοψηφία των περιπτώσεων αντιμετωπίζεται επιτυχώς

Κωλικός νεφρού
Έντονος πόνος στην οσφυϊκή χώρα (χαμηλά στην πλάτη) .Μπορεί να αντανακλά στην κοιλιακή χώρα και κατά μήκος του σύστοιχου ουρητήρα  προς την κάτω κοιλία ή ακόμα και στους όρχεις (στους άνδρες). Σαν πόνος χαρακτηρίζεται από εξάρσεις και υφέσεις και είναι ανεξάρτητος της στάσης ,της θέσης και των κινήσεων του ασθενούς. Πολλές φορές συνοδεύεται από έντονη τάση εμέτου. Συνήθως οφείλεται στην απόφραξη του νεφρού ή/και του σύστοιχου ουρητήρα από κάποιον λίθο (πέτρα). Πρόκειται για μία επείγουσα κατάσταση που χρήζει διάγνωσης και διαφοροδιάγνωσης από άλλες αιτίες οξέως κοιλιακού πόνου και φυσικά επείγουσας θεραπευτικής αντιμετώπισης .

Κυστίτις (οξεία, μικροβιακή)
Πρόκειται για τη συχνότερη λοίμωξη του ουροποιητικού. Οφείλεται σε φλεγμονή της ουροδόχου κύστης από μικρόβια που αναπτύσσονται στα ούρα που βρίσκονται εντός αυτής. Είναι πολύ συχνότερη στις γυναίκες απ’ ότι στους άνδρες. Η συμπτωματολογία ποικίλει και μπορεί να είναι ήπια η ακόμα και ασυμπτωματική μέχρι αρκετά θορυβώδης με έντονο πόνο και κάψιμο κατά την ούρηση, συχνοουρία ή/και αιματουρία. Η διάγνωση τίθεται από την κλινική εικόνα και από την μικροβιολογική εξέταση των ούρων (γενική ούρων -καλλιέργεια και αντιβιόγραμμα). Η θεραπεία βασίζεται στην χορήγηση της κατάλληλης αντιβίωσης, στην επαρκή ενυδάτωση και στην σωστή ούρηση για την τακτική κένωση της κύστης.

Κυστίτις (χρόνια)
Η χρόνια κυστίτιδα είναι μια σύνθετη κλινική οντότητα. Μπορεί να οφείλεται σε υποτροπιάζουσες μικροβιακές κυστίτιδες, δηλαδή σε μικρόβια τα οποία για διάφορους λόγους  που πρέπει να διερευνώνται σε κάθε περίπτωση και μετά την αντιβίωση που παίρνει ο ασθενής επανεμφανίζονται, με αποτέλεσμα τη συντήρηση της φλεγμονής. Υπάρχουν όμως και οι μη μικροβιακές χρόνιες κυστίτιδες οι οποίες πολλές φορές αποτελούν μέρος δυσεπίλυτων κλινικών συνδρόμων όπως το «ουρηθρικό σύνδρομο» ή το «χρόνιο επώδυνο πυελικό σύνδρομο (χρόνιο πυελικό άλγος)». Στην κατηγορία αυτή εντάσσονται και κάποιες ειδικές κατηγορίες χρονίων μη μικροβιακών κυστίτιδων  όπως η μετακτινική κυστίτις, η τιτανωτική κυστίτις και φυσικά η διάμεση κυστίτιδα. Όλες αυτές πολλές φορές απαιτούν ενδελεχή διαγωστικό έλεγχο που μπορεί να περιλαμβάνει ειδικές εργαστηριακές και απεικονιστικές εξετάσεις, ενδοσκόπηση (κυστεοσκόπηση) ,βιοψίες κύστης και φυσικά εξειδικευμένες αιτιολογικές ή /και ανακουφιστικές θεραπείες.

Κυστεοσκόπηση
Πρόκειται για την ενδοσκόπηση του κατώτερου ουροποιητικού σε άνδρες και γυναίκες. Στους άνδρες περιλαμβάνει την ενδοσκόπηση της ουρήθρας, του προστάτη και της ουροδόχου κύστης και στις γυναίκες της ουρήθρας και της κύστης. Γίνεται ως επί το πλείστο για διαγνωστικούς σκοπούς ή στα πλαίσια παρακολούθησης μετά από θεραπεία. Επειδή τα σύγχρονα κυστεοσκόπια είναι εύκαμπτα (μαλακά, ευλύγιστα) η εξέταση μπορεί να γίνει με τοπική αναισθησία ή απλή μέθη. Αν όμως χρησιμοποιηθεί άκαμπτο (μεταλλικό-rigid) κυστεοσκόπιο  τότε η ενόχληση και ο πόνος σαφώς αυξάνονται και η χορήγηση μέθης ή αναισθησίας είναι περισσότερο επιβεβλημένη.

Κυστεκτομή
Η κυστεκτομή ,συνήθως αναφερόμαστε στη ριζική κυστεκτομή που γίνεται για ογκολογικούς λόγους, είναι ίσως η μεγαλύτερη, σοβαρότερη και τεχνικά απαιτητικότερη επέμβαση της Ουρολογίας. Στην κλασσική της μορφή αφορά στους μεν άνδρες την αφαίρεση  της ουροδόχου κύστης , του προστάτη ,των σπερματοδόχων κύστεων και των πυελικών λεμφαδένων, ενώ στις γυναίκες της ουροδόχου κύστης, των έσω γεννητικών οργάνων (μήτρα ,σάλπιγγες ,ωοθήκες) και τμήματος του κόλπου ,παράλληλα με τους πυελικούς λεμφαδένες. Η συχνότερη αιτία για την κυστεκτομή είναι ο μυοδηθητικός και τοπικά προχωρημένος καρκίνος κύστης, αλλά μπορεί να γίνει και για άλλους λόγους , όπως συμβαίνει σε σοβαρές μετακτινικές κυστίτιδες, αιμορραγικές κυστίτιδες, ρυκνές μη λειτουργικές κύστεις από διάφορα αίτια κ.λ.π. Αυτό που αναγκαστικά προκύπτει μετά την κυστεκτομή είναι το που θα πηγαίνουν τα ούρα . Συνεπώς η κυστεκτομή πάντα συνοδεύεται και από μία εκτροπή ούρων  (βλ. αντίστοιχα),που μπορεί να ποικίλλει αναλόγως της εκάστοτε περίπτωσης.

Νεφρός
Οι νεφροί είναι τα όργανα (φυσιολογικά γεννιόμαστε με δύο νεφρούς)  που είναι υπεύθυνα για την παραγωγή ούρων. Διηθούν δηλαδή το αίμα και απομακρύνουν από αυτό διάφορες βλαπτικές ουσίες ,κυρίως προϊόντα του μεταβολισμού μας. Ταυτόχρονα ρυθμίζουν τους ηλεκτρολύτες και την οξεοβασική μας ισορροπία. Επιπλέον έχουν σημαντική ενδοκρινολογική λειτουργία ρυθμίζοντας την αρτηριακή μας πίεση και την αιμοποιητική μας ικανότητα.  Βλάβη στα νεφρά οδηγεί σε νεφρική ανεπάρκεια, στο τελικό στάδιο της οποίας ο ασθενής δεν δύναται να επιβιώσει χωρίς αιμοκάθαρση (τεχνητός νεφρός). Οι νεφροί εντοπίζονται στο πλάι της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης και ευρίσκονται εκτός της κοιλιάς ,δηλαδή της περιτοναϊκής κοιλότητας, στο οπισθοπεριτόναιο. Αυτό έχει μεγάλη σημασία για την χειρουργική μας προσπέλαση.

Νεφρολιθίαση
Αφορά την ύπαρξη ενός ή περισσοτέρων λίθων (πετρών) στο νεφρό. Μπορεί να εντοπίζονται σε οποιοδήποτε σημείο της αποχετευτικής μοίρας του νεφρού, εκεί δηλαδή που συγκεντρώνονται τα ούρα που παράγει (πύελος-κάλυκες). Μια ιδιαίτερη μορφή νεφρολιθίασης είναι οι κοραλλιοειδείςλίθοι. Αυτοί αφορούν μεγάλους λιθιασικούς σχηματισμούς που καταλαμβάνουν σαν εκμαγείο όλη την επιφάνεια ενός ή περισσοτέρων καλύκων επεκτεινόμενοι στη νεφρική πύελο. Σε ακραίες καταστάσεις μπορεί να καταλάβουν όλο το νεφρό. Οι κοραλλιοειδείς λίθοι κατά κανόνα έχουν μικροβιακό φορτίο . Η θεραπεία τους απαιτεί συνήθως τη διενέργεια διαδερμικής νεφρολιθοτριψίας (PCNL) .

Νεφρεκτομή
Αφορά την χειρουργική αφαίρεση του νεφρού (ολική νεφρεκτομή  ή απλά νεφρεκτομή) ή τμήματος του νεφρού (μερική νεφρεκτομή). Οι συνηθέστεροι λόγοι για τον οποίο διενεργούνται σήμερα νεφρεκτομές είναι ογκολογικοί, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εκλείπουν και άλλες αιτίες ,όπως τραυματικές κακώσεις, λομώξεις, καταστροφή του νεφρού για οποιαδήποτε αιτία, συγγενείς ανωμαλίες και άλλα. Σήμερα η νεφρεκτομή (ολική ή μερική) καθώς και η νεφροουρητηρεκτομή , αφαίρεση του νεφρού μαζί και του ουρητήρα, που είναι απαραίτητη να γίνεται σε κάποιες  ιδιαίτερες, κυρίως ογκολογικές περιπτώσεις, μπορεί να γίνει, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, λαπαροσκοπικά.

Ουρητήρας
Αφορά το σωλήνα μέσω του οποίου τα ούρα μεταφέρονται από τον νεφρό στην ουροδόχο κύστη και από εκεί αποβάλλονται δια μέσου της ουρήθρας. Ο ουρητήρας είναι ένας λεπτός σωλήνας μήκους 25-30 cm συνήθως . Συχνές παθολογικές καταστάσεις του ουρητήρα είναι η απόφραξή του από κάποιο λίθο (πέτρα) που κατέβηκε από το νεφρό, η ουρητηρολιθίαση δηλαδή, τα στενώματα του ουρητήρα, απότοκα διαφόρων αιτιών,  όγκοι, τραυματισμοί ή διατομή του, απότοκα τις περισσότερες φορές ιατρικών χειρισμών, συρίγγια και διάφορες συγγενείς ανωμαλίες. Αν εξαιρέσει κανείς την πρώτη κατηγορία, την ουρητηρολιθίαση , που σχεδόν στο σύνολο των περιπτώσεων αντιμετωπίζεται ενδοσκοπικά με ουρητηροσκόπηση και λιθοτριψία, όλες οι υπόλοιπες παθολογικές καταστάσεις χρήζουν επί το πλείστο χειρουργική αποκατάσταση . 

Ουρήθρα
Αφορά τον σωλήνα που μεταφέρει τα ούρα από την ουροδόχο κύστη προς τα έξω . Στον άνδρα η ουρήθρα διέρχεται δια μέσου του πέους ενώ το περιφερικό της άκρο εκβάλει στην κορυφή της  βαλάνου και αποτελεί κοινό αυλό για το ουροποιητικό σύστημα (ούρα) και το αναπαραγωγικό σύστημα (σπέρμα) του άνδρα. Στις γυναίκες έχει πολύ μικρότερο μήκος και εκβάλει ξεχωριστά στο άνω τμήμα του κόλπου (τον πρόδρομο του κολεού) εξυπηρετώντας μόνο το ουροποιητικό σύστημα. Παθήσεις της ουρήθρας και στα δύο φύλα είναι οι φλεγμονές, δηλαδή οι ουρηθρίτιδες. Τις περισσότερες φορές προκαλούνται από παθογόνα μικρόβια που μεταφέρονται με την σεξουαλική επαφή. Για το λόγο αυτό τις περισσότερες φορές χρειάζεται την θεραπεία να την πάρουν και οι δυο, το ζευγάρι δηλαδή. Μερικές μπορεί οι ουρηθρήτιδα μπορεί να έχει και μία χρονιότερη πορεία δημιουργώντας το ουρηθρικό σύνδρομο (εμφανίζεται κυρίως στις γυναίκες). Άλλες παθήσεις είναι  τα στενώματα (κυρίως στους άνδρες) ,τα εκκολπώματα και οι όγκοι της ουρήθρας, ευτυχώς σπάνιοι . Στους άνδρες η συχνότερη συγγενής ανωμαλία της ουρήθρας είναι ο υποσπαδίας  που αφορά την εκβολή του στομίου της ουρήθρας όχι στην κορυφή της βαλάνου αλλά κεντρικότερα (βαλανικός, πεϊκός, οσχεϊκός υποσπαδίας).Συνήθως διορθώνεται στην παιδική ηλικία.  Τα στενώματα της ουρήθρας είναι πολύ συχνότερα στους άνδρες  απ’ ότι στις γυναίκες και μπορεί να είναι μετατραυματικά ,σε αυτά περιλαμβάνονται και τα ιατρογενή ή μεταφλεγμονώδη. Η θεραπευτική τους αντιμετώπιση καθορίζεται αναλόγως της βαρύτητας τους και εξαρτάται από το μήκος και το είδος του στενώματος , της ανατομικής τους θέσης και της ικανότητας τους να υποτροπιάζουν. Μπορεί να είναι συντηρητική θεραπεία με περιοδικές διαστολές ουρήθρας, ενδοσκοπική, με οπτική ουρηθροτομία ή με ανοικτή χειρουργική επέμβαση , ουρηθροπλαστική , που αρκετές φορές, λόγω της πολυπλοκότητας της, απαιτεί εξειδίκευση από την πλευρά του ουρολόγου που την διενεργεί.

Προστάτης
Ο προστάτης είναι ένας μικρός αδένας σε σχήμα κάστανου που περιβάλει την αρχική μοίρα της ανδρικής ουρήθρας, ευρισκόμενος ακριβώς μετά την έξοδο της ουροδόχου κύστης (αυχένα κύστης) και πριν τον έξω (γραμμωτό) σφιγκτήρα της ουρήθρας. Στην κορυφή του προστάτη μέσω των εκσπερματιστικών πόρων εκχύνεται το σπερματικό υγρό (το σπέρμα) κατά την εκσπερμάτιση. Οι συνηθέστερες παθήσεις του προστάτη είναι η καλοήθης υπερπλασία του του προστάτη (ΚΥΠ), η προστατίτιδα και ο καρκίνος του προστάτη. Η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη είναι μια φυσιολογική διεργασία που, τουλάχιστον σε ιστολογικό επίπεδο, συμβαίνει σε όλους τους άνδρες κατά τη μέση ηλικία. Το κατά πόσον όμως θα δημιουργήσει κλινικά συμπτώματα και θα απαιτήσει θεραπεία,  εξαρτάται από την εκάστοτε περίπτωση.  Η θεραπεία της μπορεί να είναι συντηρητική (φαρμακευτική) ή χειρουργική, αναλόγως των ενδείξεων. Η προστατίτιδα αναφέρεται στη φλεγμονή , συνήθως μικροβιακή, του προστάτη. Έχει δύο κλινικές μορφές, την οξεία προστατίτιδα που συνοδεύεται από έντονα συμπτώματα πόνου, δυσκολίας στην ούρηση (δυσουρία) και ψηλό πυρετό. Χρήζει επείγουσας αντιμετώπισης γιατί μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνες επιπλοκές. Η χρόνια προστατίτιδα δεν έχει τη θορυβώδη συμπτωματολογία της οξείας αλλά χαρακτηρίζεται από μακροχρόνια πορεία με πολλές υποτροπές αρκετές φορές. Κατά το διαγνωστικό έλεγχο καλό είναι να μην αρκούμαστε στην εξέταση μόνο των ούρων (γενική-καλλιέργεια) ,αλλά να συμπεριλαμβάνουμε, εξέταση σπέρματος ή προστατικού υγρού (Stamey-Meares test). Η θεραπεία είναι κατά βάση συντηρητική (φαρμακευτική). Ο καρκίνος του προστάτη είναι η συχνότερη κακοήθεια στους άνδρες, εκτός από τους δερματολογικούς καρκίνους, στο δυτικό τουλάχιστον  κόσμο. Για το λόγο αυτό υπάρχει η ισχυρή σύσταση να ελέγχονται όλοι οι άνδρες περιοδικά με τη μέτρηση του ειδικού προστατικού αντιγόνο (PSA) μετά την ηλικία των 50 ετών. Από τη στιγμή που διαγνωστεί στα πλαίσια του προσυμπτωματικού ελέγχου (πριν δώσει το οποιοδήποτε σύμπτωμα) συνήθως θεραπεύεται με υψηλά ποσοστά ίασης. Σήμερα η θεραπεία του καρκίνου του προστάτη δεν είναι μονοσήμαντη, αλλά εξατομικεύεται ανάλογα με τα χαρακτηριστικά και την επιθετικότητα  που έχει ο συγκεκριμένος καρκίνος, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ασθενούς (π.χ. συν- νοσηρότητες που τυχόν έχει) ,ενώ ιδιαίτερη σημασία έχει και η προσωπική επιλογή του ασθενούς αφού του αναλυθούν τα υπέρ και τα κατά της εκάστοτε θεραπείας. Οι επιστημονικές εξελίξεις της τελευταίας δεκαετίας  και η ανάπτυξη νέων φαρμακευτικών θεραπειών έχει αλλάξει κυριολεκτικά το τοπίο  των περασμένων δεκαετιών, ακόμα και στις πιο προχωρημένες περιπτώσεις καρκίνου προστάτη, τα «τελικά στάδια» όπως τα ονομάζουμε. Έτσι σήμερα οι ασθενείς αυτοί έχουν την ευκαιρία σε σχέση με παλιότερα να ζουν σημαντικά περισσότερο με ταυτόχρονη  βελτίωση της ποιότητας της ζωής τους.

Πυελοπλαστική
Αφορά την χειρουργική διόρθωση του συχνότερου αιτίου συγγενούς υδρονέφρωσης , του στενώματος της πυελοουρητηρικής συμβολής (ΠΟΣ). Ο νεφρός εμφανίζεται διογκωμένος, δηλαδή  «φουσκωμένος» (υδρονέφρωση) λόγω της αδυναμίας του να παροχετεύσει τα ούρα που παράγει προς τα κάτω, επειδή υπάρχει εκ γενετής στένωμα στο σημείο που ενώνεται η νεφρική πύελος με τον ουρητήρα. Η νόσος μπορεί να είναι συμπτωματική, με πόνο στην περιοχή του νεφρού (κωλικόςνεφρού) ,ιδίως μετά την απότομη κατανάλωση υγρών, ή να είναι και εντελώς ασυμπτωματική και να ανακαλύπτεται  ως τυχαίο εύρημα. Η θεραπεία της είναι χειρουργική (πυελοπλαστική) .Σήμερα γίνεται λαπαροσκοπικά.

Προστατεκτομή
Με τον όρο αυτό περιγράφεται γενικά η αφαίρεση του προστάτη. Στην πραγματικότητα  οι παθολογικές καταστάσεις του προστάτη που κατά κανόνα μπορεί να χρήζουν χειρουργικής αντιμετώπισης (προστατεκτομής) είναι δύο, η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη (ΚΥΠ) και ο καρκίνος του προστάτη. Στην πρώτη περίπτωση, την ΚΥΠ, το πρόβλημα είναι το αδένωμα του προστάτη , το κεντρικό δηλαδή τμήμα  του αδένα που αποφράσσει την ουρήθρα και δημιουργεί τα προβλήματα στην ούρηση και στην πλειονότητα των περιπτώσεων πρόκειται για καλοήθη νόσο, ιδίως όταν έχει προηγηθεί ο ανάλογος προεγχειρητικός έλεγχος. Άλλωστε αυτό τελικά επιβεβαιώνεται  μετεγχειρητικά και από το αποτέλεσμα της βιοψίας της προστατεκτομής που πρέπει πάντα να γίνεται. Η προστατεκτομή στην περίπτωση αυτή περιλαμβάνει την αφαίρεση του προστατικού αδενώματος κρατώντας άθικτο τον υπόλοιπο προστάτη, την λεγόμενη προστατική κάψα. Το golden  standard της  προστατικής αδενωματεκτομής είναι η   διουρηθρική προστατεκτομή (TUR–P) . Στο παρελθόν υπήρχαν κάποιοι περιορισμοί στη χρήση της  TUR-P λόγω της παλιάς τεχνολογίας των ενεργειών (μονοπολικές διαθερμίες) και ως εκ τούτου των υγρών πλύσεων  που χρησιμοποιούσαμε  τότε και που προδιέθεταν σε σοβαρές διεγχειρητικές επιπλοκές (TUR-syndrome), ιδίως σε μεγάλους προστάτες που απαιτούσαν περισσότερη ώρα εκτομής. Αυτοί οι περιορισμοί έχουν πλέον αρθεί με την εξέλιξη της τεχνολογίας και τις καινούργιες συσκευές ενέργειας που έχουμε στη διάθεσή μας (π.χ σύστημα Turis). Παράλληλα άλλες μέθοδοι όπως η laser εξάχνωση, η laser εκπυρήνιση, η turis εκπυρήνιση, ή άλλες μέθοδοι ελάχιστης επεμβατικότητας και μικρότερης αποτελεσματικότητας ,όπως η θερμοθεραπεία με υδρατμούς ,έχουν προστεθεί στο θεραπευτικό μας οπλοστάσιο. Η χειρουργική θεραπεία του καρκίνου του προστάτη είναι η ριζική προστατεκτομή. Κατά την επέμβαση αυτή, αντίθετα με την αδενωματεκτομή που προαναφέραμε, αφαιρείται ριζικά όλος ο προστάτης με την κάψα του , οι εφαπτόμενες σε αυτόν σπερματοδόχες κύστεις και πολλές φορές οι περιοχικοί λεμφαδένες. Είναι δηλαδή ένα ογκολογικό χειρουργείο και αποσκοπεί στην ίαση του ασθενή. Η επέμβαση γίνεται με ανοικτό χειρουργείο, λαπαροσκοπικά ή με ρομποτική υποβοήθηση. Μέχρι τώρα δεν έχει αποδειχθεί κανένα ογκολογικό ή λειτουργικό όφελος , δηλαδή στα ογκολογικά αποτελέσματα, την ακράτεια ούρων ή την διατήρηση της στύσης υπέρ κάποιας από τις προαναφερόμενες μεθόδου. Η επιλογή του ιατρού είναι εκείνο που έχει σημασία, όπως συνιστούν οι διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες που διαμορφώνονται από τα υπάρχοντα επιστημονικά δεδομένα.

Σηραγγώδες σώμα
Είναι δύο και αφορούν το λειτουργικό σώμα τους πέους. Αποτελούνται από αιμοκόλπους , δηλαδή δομές που θυμίζουν σφουγγάρι, ενώ περιβάλλονται από μια ινώδη κάψα, το λευκό χιτώνα. Κατά την στύση γεμίζουν αίμα και διογκώνονται ,προκαλώντας την διόγκωση και την ταυτόχρονη σκλήρυνση του πέους. Οποιαδήποτε αιτία , ψυχογενής ή οργανική που εμποδίζει ή αναστέλλει την παραπάνω διαδικασία, δηλαδή  την αυξημένη αιματική ροή, την πλήρωση των σηραγγωδών με αίμα και την διατήρηση του αίματος σε αυτά (φλεβοαποφρακτικός μηχανισμός), θα προκαλέσει στυτική δυσλειτουργία. Η διερεύνησή της αποσκοπεί στον εντοπισμό του αιτίου της ενώ η θεραπεία εξατομικεύεται ανάλογα την περίπτωση και περιλαμβάνει συντηρητικές θεραπείες, όπως  φάρμακα από το στόμα ή ενδοπεϊκές ενέσεις που μπορεί να συνδυαστούν με άλλες υποστηρικτικές μεθόδους όπως κρουστικά κύματα, φυσιοθεραπεία πέους ή ψυχοθεραπεία σε περίπτωση ψυχογενούς στυτικής δυσλειτουργίας. Οι περιπτώσεις που δεν ανταποκρίνονται στη συντηρητική αντιμετώπιση θα χρειαστούν χειρουργική επέμβαση με την  τοποθέτηση ενδοπεϊκής πρόθεσης.

Φίμωση
Αποτελεί την στένωση της ακροποσθίας ,δηλαδή του περιφερικότερου άκρου του δέρματος του πέους ,της πόσθης, που καλύπτει την βάλανο με αποτέλεσμα την αδυναμία αποκάλυψης της είτε σε κατάσταση ηρεμίας του πέους είτε στην στύση. Η πρώτη περίπτωση είναι και η σοβαρότερη διότι δημιουργεί συνθήκες κακή υγιεινής ,αφού η βάλανος δεν αποκαλύπτεται και δεν μπορεί να καθαριστεί. Η κατάσταση αυτή μπορεί να οδηγήσει σε πολύ σοβαρά προβλήματα ακόμα και ογκολογικής φύσης στην περιοχή. Πολλά αγοράκια γεννιόνται με φίμωση. Αυτό το αντιλαμβάνεται ο παιδίατρος και οι γονείς. Σε περίπτωση που η φίμωση δεν διορθώνεται συντηρητικά θα χρειαστεί επέμβαση από παιδοουρολόγο. Στους ενήλικες μια συνηθισμένη αιτία φίμωσης είναι ο σακχαρώδης διαβήτης που προδιαθέτει στην σταδιακή στένωση της ακροποσθίας. Η θεραπεία της φίμωσης είναι η περιτομή κατά την οποία η ακροποσθία αφαιρείται και η βάλανος παραμένει κατά κύριο λόγο ακάλυπτη ,όπως άλλωστε γίνεται για λόγους θρησκευτικούς σε κάποιες θρησκείες.  

Φαλλοπλαστική
Η φαλλοπλαστική είναι μια χειρουργική επέμβαση που έχει ως στόχο την βελτίωση της εικόνας και του μεγέθους του πέους, δηλαδή είτε την επιμήκυνση, είτε την πάχυνση του. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, οι άνδρες που προχωρούν σε φαλλοπλαστική δεν πάσχουν από μικροφαλλία και την επιλέγουν για αισθητικούς λόγους. Ως μικροφαλλία ορίζεται η κατάσταση στην οποία το πλήρως διεγερμένο πέος είναι τουλάχιστον 2,5 τυπικές αποκλίσεις κάτω του μέσου όρου που αντιστοιχεί στην ηλικία του ατόμου.